یا معمر القلوب

از روزهای تاریک وسایه روشنهای بی وقفه وجود عبور می کنم و به شبهای روشن نزدیک می شوم. شبهای روشن دلهایی که نوید معرفت به آنها داده شده. دانه های کاشته را مراقبت می کنم و به انتظار رویش و زایش انوار حق در شبهای روشن باغ وجود می نشینم.

شبهای روشن گواه اندازه ها ست،شانی و منزلتی یا تعینی و اعطایی به وجوه متکثر. قدرهامان را تنگ می گیرد. هندسه وجودمان تعیین پیدا می کند به قدر یک چرخش آسمانی در رویشی دوباره. شبهای روشن گواه هندسه وجود بر پلان به قدر آمده ... هندسه پنهان بودنم را در پلان این روزهای تاریک به انوار معرفتت می سپارم باشد که طرحی نو بر کالبد وجودمان به دمی و روزنه ای از آفتاب معرفتت مرا از تاریکیهای وجود نجات بخشد.

امید که قدرت را قدر بدانم.